Zondag 17 april: een nieuw hoofdstuk begint

Jolie <3 alweer 15 weken moeten we jou missen...

Afgelopen donderdag en vrijdag zijn we lekker samen weggeweest. Samen een mooie, maar ook emotionele periode afsluiten. Een nieuw hoofdstuk beginnen met onze 3 kindjes. Ja 3 kinderen want dat is wat we hebben, ook al missen we een klein meisje ze hoort voor altijd bij ons gezin. 

Woensdag 13 april: De dag die zo anders had moeten zijn

Bijna is mijn verlof voorbij. Wat hebben we genoten de afgelopen weken. Jolie gaat morgen wennen bij de kinderopvang. Samen met grote broer Raf en de lieve juffen gaat dit zeker goed komen..... 

Zo had het eigenlijk moeten gaan😢. Helaas breng ik morgen alleen Raf naar de opvang en neem ik Jolie met me mee. Morgen lekker een ochtend mee draaien in de klas. De kinderen kijken er al even naar uit. Voor mij toch weer een stapje. Alles weer zoals het was, maar toch een beetje anders... Ik ben veranderd, Jolie heeft me veel dingen geleerd. Volgende week is mijn echte eerst werkdag. Donderdag lekker met mijn liefde er even tussenuit. Samen deze mooie bijzondere periode afsluiten... 💕👧🏼👦🏼👶🏼💙

Dit schreef ik gisteren op mijn Facebook. Het was zwaar gisteren. 's Morgens was ik toch wel heel erg gespannen, maar eenmaal binnen voelt het alsof je niet weg bent geweest. Bij de deur ontmoet ik een aantal ouders die even vragen hoe het gaat en het fijn vinden mij weer te zien. De kids zijn blij dat ik er ben. Ik heb lekker meegedraaid in de klas en met de kindjes gekletst. Voelt weer lekker vertrouwd, ook met mijn collega's die me zo goed opgevangen hebben.
Toch ging ik met een dubbel gevoel naar huis. Ben ik hier wel echt aan toe of is het nog te vroeg om weer te beginnen. Wanneer  ben je  er echt  aan toe. Het is nu moeilijk, maar over een  half jaar zal het ook nog moeilijk zijn. Even de drempel over....

Ik krijg vaak de vraag hoe het gaat? Zo'n dubbele vraag, want natuurlijk gaat het niet goed met ons, maar ook weer wel. We mankeren niks, zijn niet ziek, we hebben alleen ons kind verloren. Een kindje dat we niet mochten leren kennen. Waarvan we nooit weten  hoe ze zou klinken als ze lacht of huilt. Als ik nu kindjes zie van de leeftijd van Jolie doet het mij pijn. Zo zouden wij er nu ook bij moeten lopen.... Het had allemaal zo anders moeten zijn, maar helaas...
Dus we proberen positief te zijn, te genieten van onze kinderen, elkaar en het zonnetje dat schijnt. Genieten van elkaar gaan we donderdag en vrijdag doen. Lekker even samen weg... Samen gaan we vrijdag kijken voor een mooi steentje voor op het grafje van Jolie. We hebben al een beetje in ons hoofd wat we willen dus dat gaat zeker goed komen....

Maandag 4 april: 3 maanden

4 januari - 4 april 2016

3 maanden

De magische grens is bereikt. Bijna gaat mama weer werken en zit haar verlof erop. Een verlof dat zo anders had moeten zijn. De dagen vliegen voorbij maar het gemis wordt niet minder. Elke dag lijkt de pijn erger te worden.
Het lijkt ook als of we niet meer zoveel over Jolie mogen praten. Ik wil graag over jou vertellen, maar mensen kennen inmiddels ons verhaal. Het gaat meer over de dagelijkse dingen dan over wat er echt in ons om gaat. Komende week gaat het werken weer beginnen. Ik vind het heel spannend. Zal ik Jolie niet vergeten op de dagen dat ik werk. Wanneer mag je over haar praten en wanneer niet? Hoe zal het allemaal lopen, lukt het mij om me te concentreren op mijn werk.
3 maanden zijn voorbij gevlogen, maar jij zal voor altijd bij ons zijn....

Vrijdag 1 april: vlinder.... Bijzonder

Gisteren was Maudy erg emotioneel. Ze heeft veel gehuild 's avonds. Samen met Maudy heb ik toen een overzicht gemaakt van leuke en niet leuke dingen met Jolie... Niet leuk was dat Jolie in mama's buik dood ging en begraven moest worden. Wel fijn/leuk was het kroelen met haar zusje, altijd even naar haar toe kunnen gaan en zo nog meer fijne dingen. De lijst was langer dan de niet leuke kant. Het was fijn om samen zo bezig te zijn. 

Vanmorgen wilde ze even niks. Dus lekker een dagje thuis. Ze genoot vanmorgen van het lekker hangen en even spelen waar ze zin in had. 'sMiddags even lekker met de familie naar de kinderboerderij. Genieten van het zonnetje en alle pas geboren dieren. 

Net voor we weg willen gaan zien we in de tuin bij oma een vlinder. Dezelfde vlinder als ruim een week geleden. De kinderen roepen meteen "hé mama, daar is Jolie". De vlinder blijft ons volgen op weg naar de kinderboerderij. Als we weer bij oma terug komen is daar weer de vlinder.... Bijzonder....

Vandaag even als gezin weer samen. Samen het plekje van Jolie mooi gemaakt. Ik heb samen met een beetje hulp van mijn moeder het bloemstuk voor  Jolie gemaakt. Wat liep ik vol trots met het bloemstuk naar haar plekje. Zo fijn om nog iets voor haar te kunnen doen... 

Vanavond komt Maudy verdrietig naar beneden. Ze mist haar zusje zo. Samen huilen we even en al snikkend valt ze in slaap in mijn armen.... Ze oogt gelukkig ontspannen. Wat doet het me zeer om haar zo verdrietig te zien. 

Dan een berichtje van een vriendin. Haar zoontje mocht een wens doen voor iemand in de familie. We zijn een beetje familie (kindje van mijn zus haar schoonzusje). Zijn wens raakt me.... 

Als ik dit aan mijn zus laat weten stuurt ze wat mijn eigen neefje heeft gewenst... Tranen lopen over mijn wangen. Wat is het mooi om te zien dat het zoveel mensen en kinderen om ons heen bezig houdt...

Als we naar bed gaan nog even in haar kamertje kijken... Wat mis ik je meisje in ons leven. Je voelt zo dichtbij en laat dit ook merken, maar had zo graag met je willen knuffelen.....