Bijna is mijn verlof voorbij. Wat hebben we genoten de afgelopen weken. Jolie gaat morgen wennen bij de kinderopvang. Samen met grote broer Raf en de lieve juffen gaat dit zeker goed komen.....
Zo had het eigenlijk moeten gaan😢. Helaas breng ik morgen alleen Raf naar de opvang en neem ik Jolie met me mee. Morgen lekker een ochtend mee draaien in de klas. De kinderen kijken er al even naar uit. Voor mij toch weer een stapje. Alles weer zoals het was, maar toch een beetje anders... Ik ben veranderd, Jolie heeft me veel dingen geleerd. Volgende week is mijn echte eerst werkdag. Donderdag lekker met mijn liefde er even tussenuit. Samen deze mooie bijzondere periode afsluiten... 💕👧🏼👦🏼👶🏼💙
Dit schreef ik gisteren op mijn Facebook. Het was zwaar gisteren. 's Morgens was ik toch wel heel erg gespannen, maar eenmaal binnen voelt het alsof je niet weg bent geweest. Bij de deur ontmoet ik een aantal ouders die even vragen hoe het gaat en het fijn vinden mij weer te zien. De kids zijn blij dat ik er ben. Ik heb lekker meegedraaid in de klas en met de kindjes gekletst. Voelt weer lekker vertrouwd, ook met mijn collega's die me zo goed opgevangen hebben.
Toch ging ik met een dubbel gevoel naar huis. Ben ik hier wel echt aan toe of is het nog te vroeg om weer te beginnen. Wanneer ben je er echt aan toe. Het is nu moeilijk, maar over een half jaar zal het ook nog moeilijk zijn. Even de drempel over....
Ik krijg vaak de vraag hoe het gaat? Zo'n dubbele vraag, want natuurlijk gaat het niet goed met ons, maar ook weer wel. We mankeren niks, zijn niet ziek, we hebben alleen ons kind verloren. Een kindje dat we niet mochten leren kennen. Waarvan we nooit weten hoe ze zou klinken als ze lacht of huilt. Als ik nu kindjes zie van de leeftijd van Jolie doet het mij pijn. Zo zouden wij er nu ook bij moeten lopen.... Het had allemaal zo anders moeten zijn, maar helaas...
Dus we proberen positief te zijn, te genieten van onze kinderen, elkaar en het zonnetje dat schijnt. Genieten van elkaar gaan we donderdag en vrijdag doen. Lekker even samen weg... Samen gaan we vrijdag kijken voor een mooi steentje voor op het grafje van Jolie. We hebben al een beetje in ons hoofd wat we willen dus dat gaat zeker goed komen....
Toch ging ik met een dubbel gevoel naar huis. Ben ik hier wel echt aan toe of is het nog te vroeg om weer te beginnen. Wanneer ben je er echt aan toe. Het is nu moeilijk, maar over een half jaar zal het ook nog moeilijk zijn. Even de drempel over....
Ik krijg vaak de vraag hoe het gaat? Zo'n dubbele vraag, want natuurlijk gaat het niet goed met ons, maar ook weer wel. We mankeren niks, zijn niet ziek, we hebben alleen ons kind verloren. Een kindje dat we niet mochten leren kennen. Waarvan we nooit weten hoe ze zou klinken als ze lacht of huilt. Als ik nu kindjes zie van de leeftijd van Jolie doet het mij pijn. Zo zouden wij er nu ook bij moeten lopen.... Het had allemaal zo anders moeten zijn, maar helaas...
Dus we proberen positief te zijn, te genieten van onze kinderen, elkaar en het zonnetje dat schijnt. Genieten van elkaar gaan we donderdag en vrijdag doen. Lekker even samen weg... Samen gaan we vrijdag kijken voor een mooi steentje voor op het grafje van Jolie. We hebben al een beetje in ons hoofd wat we willen dus dat gaat zeker goed komen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten