De harde werkelijkheid...
Soms komt het even hard binnen. Vandaag een spannende dag. Ik mocht een proefles geven bij de kleuters. Erg spannend, maar denk dat het wel goed is gegaan. Nu begint het afwachten....
Voel me de hele dag al niet lekker in mijn vel. Moe, nergens zin in, verdrietig....
Als ik dan vanavond op haar kamertje sta komen de tranen naar boven. Een leeg bedje, haar kleertjes op de commode, haar plukjes haar in het kistje.... En ineens herinner ik me dat het vandaag 6 maanden geleden is dat we jou echt moesten loslaten....
Berichtje van 11 januari 2016:
"Daar lig je meisje in mama's armen... Nog een laatste knuffel en een kusje.... 9 maanden lang heb je mama laten stralen. 9 maanden lang mocht ik voor je zorgen... Vandaag moet ik je terug gaan geven aan de Here God. Je zult het fijn hebben dat weet ik zeker. Mama gaat je heel erg missen meisje... Ik had zo graag zelf voor jou gezorgd... Slaap zacht lieve Jolie💖, wacht op ons... Ooit zullen we weer samen zijn in de mooie bloemenweide... 😢 💋"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten