woensdag 23 november: Off Day

Off Day....

Bah, ik heb spierpijn, hoofdpijn en geen zin vandaag. Ik wil het liefste mijn hoofd onder de dekens stoppen en de hele dag blijven liggen.
Helaas er staat een programma op mij te wachten en mijn 2 lieve schatjes. We moeten haasten om Maudy op tijd op school te krijgen. Daarna rij ik lekker even samen met Raf richting Jolie...
Samen steken we de kaarsen weer aan en maken haar plekje schoon. Raf roept al snel "Dag Jolie, tot de volgende keer". En er vliegt een kusje naar de lucht. Even is hij stil en zegt dan: "Ze ligt in de grond hé mama?". Ik word er stil van en zeg daarna: "Jolie woont in je hartje".... Samen zeggen we Jolie gedag en lopen weer richting de auto. Even een paar keer diep inademen, de frisse lucht geeft kracht....
Zomaar even een momentje samen bij Jolie. De kinderen genieten er altijd van. Ze missen hun zusje... De kids zijn er beide heel open in en praten veel over Jolie. Voor ons heel belangrijk dat ze dit ook altijd blijven doen en vooral mogen doen. Jolie hoort er bij, ondanks het taboe dat er nog steeds een beetje is, willen wij dat Jolie blijft leven in ons gezin.

Over 42 dagen is haar eerste jaardag... Dan is het alweer een jaar geleden dat we Jolie mochten knuffelen. In mijn hoofd heb ik de hele week al weer beleefd. Nog steeds ben ik sterk, maar mijn masker valt soms wel af.

De dag begon slecht, maar werd na de middag toch beter. Ik ben lekker samen met een vriendin naar de Efteling gegaan. Wat hebben de kids genoten van het schaatsen. Heerlijk even in de wereld van de wonderen. Lekker mijn gedachte laten gaan....

Off day mag, maar ik laat het zelf niet altijd toe.... Loop ik mezelf voorbij, laat ik mijn verdriet niet toe... Ik weet het niet. Misschien dat ik toch maar weer eens met iemand moet gaan praten.
Ik doe mijn best, maar het is niet makkelijk om steeds weer sterk te zijn en de kar te trekken....

Zaterdag 5 november: Kunst van Herinneren

Al de hele dag merk ik dat ik onrustig ben. Ik heb de hele week gewerkt dus  dacht dat het daaraan lag, maar als ik even naar Jolie rijd merk ik dat het helemaal niet lag aan het werken. Vanavond is het op de begraafplaats "De kunst van herinneren". Ik kijk er naar uit om naar Jolie haar plekje te gaan in het donker. Haar plekje is mooi gemaakt en de kaarsen zijn aan. Het raakt me dat er zoveel mensen bezig zijn op de begraafplaats om alles klaar te zetten. Op de terug weg zie ik de zon door de wolken komen. Het maakt me minder verdrietig. Nu besef ik dat ik onrustig ben omdat het vanavond weer een momentje is van herdenken.... 💖

Als we even na 18 uur op de begraafplaats aankomen is het al aardig druk. We gaan eerst even langs ons meisje. Wat is het pad er naar toe mooi. Het plekje van ons meisje springt eruit.
De kaarsen branden en de lichtjes die haar plekje nog mooier maken branden ook.
Maudy en Raf genieten ook zichtbaar van alle elementen die er zijn. Samen steken ze een kaarsje aan, leggen een boodschap in de vijver van herinnering en schrijven iets op de herinneringen muur. Als we na het rondje over de begraafplaats terug komen bij Jolie, zie ik dat ze een extra lichtje heeft gekregen van haar nichtje. Als we allemaal bij haar grafje staan en het liedje horen van 'Claudia de Breij - Mag ik dan bij jou' komen onze tranen. De kinderen worden meegenomen en daar staan we dan samen.... Twee trotse ouders...
We missen Jolie in ons leven. We willen voor haar zorgen, met haar knuffelen. We willen haar zien opgroeien net zoals we Maudy en Raf zien groeien.

Herinneren.... Het kan op zoveel manieren. Welke voor ons het beste is komen we vast wel achter. Voor nu is het haar levend houden in ons leven....

Maandag 31 oktober, Capture your grief, dag 31, Sunset Reflection

Capture your grief, dag 31, Sunset Reflection

De laatste dag van capture your grief, 31 dagen lang iets schrijven over een bepaald onderwerp. Het was fijn, maar soms ook moeilijk. Durf ik daadwerkelijk het achterste van mijn tong te laten zien of toch soms terughoudend om mensen niet te laten schrikken. Zitten mensen wel te wachten op mijn stukjes. Ik vond het wel erg fijn om zo mijn proces te beschrijven en soms momenten terug te halen. Het zijn geen makkelijke tijden, maar ik moet door. Ik moet er zijn voor mijn lieve kinderen. Zij hebben hun mama nodig. Ja, je vergeet jezelf daar regelmatig in, maar daar ben ik denk als mama geen uitzondering in. Ik heb geleerd dat ik beter voor mezelf moet gaan zorgen. Daar ga ik de komende tijd ook zeker aan werken. 

Afgelopen maand heb ik veel van lotgenoten gelezen. Ik heb geleerd en gezien dat iedereen rouwt op zijn eigen manier, maar dat er ook veel overeenkomsten zijn.

Dank je wel dat jullie mijn stukjes hebben gelezen en voor al jullie lieve berichtjes. Het doet mij goed dat zoveel mensen met ons meeleven… Jolie voor altijd in ons hart, ons gezin en onze gedachte….💖

#whathealsyou #captureyourgriefNL #captureyourgrief #captureyourgrief2016