Zaterdag 5 november: Kunst van Herinneren

Al de hele dag merk ik dat ik onrustig ben. Ik heb de hele week gewerkt dus  dacht dat het daaraan lag, maar als ik even naar Jolie rijd merk ik dat het helemaal niet lag aan het werken. Vanavond is het op de begraafplaats "De kunst van herinneren". Ik kijk er naar uit om naar Jolie haar plekje te gaan in het donker. Haar plekje is mooi gemaakt en de kaarsen zijn aan. Het raakt me dat er zoveel mensen bezig zijn op de begraafplaats om alles klaar te zetten. Op de terug weg zie ik de zon door de wolken komen. Het maakt me minder verdrietig. Nu besef ik dat ik onrustig ben omdat het vanavond weer een momentje is van herdenken.... 💖

Als we even na 18 uur op de begraafplaats aankomen is het al aardig druk. We gaan eerst even langs ons meisje. Wat is het pad er naar toe mooi. Het plekje van ons meisje springt eruit.
De kaarsen branden en de lichtjes die haar plekje nog mooier maken branden ook.
Maudy en Raf genieten ook zichtbaar van alle elementen die er zijn. Samen steken ze een kaarsje aan, leggen een boodschap in de vijver van herinnering en schrijven iets op de herinneringen muur. Als we na het rondje over de begraafplaats terug komen bij Jolie, zie ik dat ze een extra lichtje heeft gekregen van haar nichtje. Als we allemaal bij haar grafje staan en het liedje horen van 'Claudia de Breij - Mag ik dan bij jou' komen onze tranen. De kinderen worden meegenomen en daar staan we dan samen.... Twee trotse ouders...
We missen Jolie in ons leven. We willen voor haar zorgen, met haar knuffelen. We willen haar zien opgroeien net zoals we Maudy en Raf zien groeien.

Herinneren.... Het kan op zoveel manieren. Welke voor ons het beste is komen we vast wel achter. Voor nu is het haar levend houden in ons leven....