31 december 2016: oud en nieuw

Een jaar geleden schreef ik dat ons 2016 niet meer stuk kon. Nou iedereen weet inmiddels dat ons 2016 echt wel stuk kon... en hoe. We sluiten een moeilijk jaar af met veel diepte punten, maar zeker ook veel mooie momenten . De geboorte van Jolie heeft ons zoveel moois gebracht ook al heeft het ons hart gebroken. Vanavond sturen we een lichtje naar ons meisje... en ze mag genieten van de duizenden lichtjes op aarde. En over 4 nachtjes vieren we haar geboortedag. 💖

We gaan 2017 positief tegemoet. Het jaar waarin Raf naar de basisschool mag gaan... en we vast nog meer mooie hoogtepunten mogen gaan bereiken. 

Vandaag sluiten we jouw jaar af. We gaan  een nieuw jaar beginnen zonder jou om ons heen. Het is zwaar vandaag maar we proberen er het beste van te maken. Vanavond komen gezellig mijn ouders langs om met ons het nieuwe jaar in te luiden. Raf geniet van de avond en wij van hem. Ons kleine zonnestraaltje...

25 & 26 december: De kerstdagen

Dan breekt toch de dag aan die ik helemaal niet wil vieren. Eerste kerstdag...

De dag begonnen met een ontbijtje samen. We zijn allemaal kribbig. Kunnen weinig hebben deze morgen. Rond half 10 ga ik met de kinderen richting de kerk. Ik mag oppassen. Als ik binnen komt zitten er al 2 kindjes. Eén van de kindjes is op dezelfde dag als Jolie geboren. Confronterend maar ook erg fijn. Mama komt even langs en geeft mij een knuffel. We voelen allebei de pijn en het verdriet. Zonder woorden begrijpen we elkaar. 

Het is druk in de zaal, als de kerkdienst begint worden de kinderen rustiger. We spelen en lezen het kerstverhaal. Na het koekje eten gaan de grote kids weer lekker spelen en neem ik van de andere oppas het lieve mannetje over die op 4 januari 1 jaar mag worden. Als een cadeautje mag ik hem nu lekker even kroelen. Hij kruipt lekker tegen me aan... wat een momentje... 

Na de kerkdienst moet Richard opbouwen voor het kinderkerstfeest en besluit Maudy bij papa te blijven. Ik ga met Raf richting Jolie. Even kerst vieren bij mijn meisje. Richard belt dat hij klaar is en ook richting Jolie komt. Heerlijk toch als gezin even samen met kerst.

Trotse papa, mama, zus en broer...

De rest van de middag zijn we lekker thuis. We kijken samen een filmpje en spelen spelletjes. Na het eten gaan we richting de kerk voor het kinderkerstfeest. Een mooie dienst waarbij ik soms even moet slikken, maar ook enorm geniet van Maudy die straalt op het podium. 

De avond is verder rustig we houden elkaar vast en weten zonder woorden dat we het allebei zwaar hebben.

Tweede kerstdag starten we rustig op. Rond de middag gaan we richting het restaurant om kerst te vieren met mijn gezin. We hebben plezier en genieten. Als we later bij mijn ouders komen spelen de kids lekker samen en spelen we spelletjes. Richard is stil en afwezig. Als we naar huis gaan komt het hoge woord eruit. Hij voelt zich niet in zijn hum. Ik geef aan dat ik het gevoel ken, maar heb het weggestopt. Ik liet het verdriet vandaag niet toe. 

Kerstdagen met een dubbelrandje maar toch ook wel fijne dagen. 

Op naar de dagen die komen gaan.... 

30 december: een jaar geleden

Vorig jaar  woensdagmiddag half 1, een bezoekje aan de verloskundige samen met de kinderen. We luisteren naar ons kleine meisje en zeggen nog dat het nog wel een paar weken zal duren voor de kleine zich zal laten zien. Achteraf was dit de laatste keer dat we Jolie💖 hebben gehoord. Toen wisten we nog niet wat ons de komende dagen te wachten stond.... #herbeleven #1jaargeleden #missen

Deze foto is gemaakt op de avond van 30 december. Raf lag graag bij mij te kroelen en legde dan ook altijd zijn hand op mijn buik. 

Rond half 1 voel ik me benauwd. Ik beleef het moment van een jaar geleden. Wat was dit achteraf een belangrijke controle. Ik was moe en de kids waren druk, maar als dan het hartje klinkt kalmeren beide kids. Maudy mocht meehelpen en Raf was lekker aan het spelen. Raf ging vaker mee dus daar was het nieuwe er wel vanaf. Maudy ging eigenlijk nooit mee omdat ik meestal onder schooltijd moest. 

In de nacht van 30 op 31 december huilde Raf 's nachts. Hij schreeuwde met een noodkreet. Ik sjokte mijn bed uit en troostte Raf. Hij kalmeerde en ging weer lekker slapen. Achteraf is dit het moment geweest dat Jolie via Raf liet weten dat we iets aan de hand was. Helaas heb ik dit signaal toen niet opgepikt. Ik heb me dit lang kwalijk genomen, maar weet ook dat ik er eigenlijk niks aan kon doen. 

Terugblikken op een jaar voor diepte maar ook hoogte punten... 

donderdag 15 december: Kerst

Kerst.... altijd keek ik uit naar kerst. Dit jaar is het anders. Zoals ik al eerder schreef wilde ik geen kerst in huis, maar inmiddels is er ook kerst in ons huis gekomen. Ik kan er helaas niet om heen. Ook op mijn werk vieren we volop kerst. Het kost me erg veel energie om mijn masker op te zetten, maar het lukt me aardig. Ik merk wel dat mijn energie op is als ik thuis kom. Tot de kinderen naar bed gaan staat mijn masker op, daarna gaat mijn masker af en gaat mijn hoofd overuren maken. Hoe overleef ik deze kerstdagen. Ik ga zekere proberen te genieten van mijn gezin en lieve familie, maar wat missen wij een klein meisje dat zou moeten rond lopen in huis. Uitkijkend naar haar eerste verjaardag. In plaats daarvan zijn we in dubio hoe we Jolie haar dag willen vieren.

 

Dan zijn er nog de kerstkaarten. Hoe kan ik nu zeggen een gelukkig nieuwjaar. Dat heeft zoveel andere betekenis gekregen. Het jaar waarvan wij dachten die heel gelukkig zou worden, bleek toen al heel slecht te beginnen. Jolie overleed in de nacht van 30 op 31 december in mijn buik. 's Middags op 30 december mocht ik haar nog horen. Niet wetend wat er die nacht zou gaan gebeuren. Wat we allemaal hebben gedaan of gevoeld op 31 december weet ik niet meer. 1 januari bekroop mij een gevoel. Op visite bij familie voel ik je niet bewegen, maar ik durf nog niet te gaan bellen. Heel eerlijk heb ik daar toen ook helemaal niet bij stil gestaan.

Zaterdag 7 december: moeilijke tijden

zondag 4 december.... 11 maanden... Het jaar lijkt voorbij te vliegen. Je zou alweer 11 maanden zijn. 1 dag voor sinterklaas...

Ik wil schrijven, maar er komt eigenlijk niks uit mijn vingers. Wat wil ik op papier zetten. Mijn echte gevoelens.... Die zijn bijna niet te beschrijven. Zoveel pijn en verdriet.
Iedereen bereidt zich voor op de kerst. Ik zie overal kerstbomen verschijnen, maar ik heb totaal geen behoefte aan kerstbomen. Ik wil geen kerstvieren, geen oud en nieuw, geen eerste jaardag... Even alles vergeten alsof het niet is gebeurd.... Jou vergeten wil ik natuurlijk niet lieve Jolie. Jou wil ik in mijn armen sluiten.
Heel soms dan voel ik schopjes in mijn buik, dan voel ik me weer even zwanger en gelukkig. De laatste week kom ik weer veel op je kamertje. Ik ben er weken niet geweest. Nu sta ik aan je commode en duik even tussen je kleertjes. De zwitsal geur komt me tegemoet als ik de kast open doe. Zoveel mooie kleertjes die je nooit mocht dragen. Speciaal voor jou uitgezocht maar je mocht ze niet dragen.

Een brief aan jou geschreven....

Lieve Jolie,

338 dagen
48 weken
11 maanden

Zo oud zou je nu zijn. Je zou kunnen lopen, kletsen, knuffelen, je zus en broer vervelen ;-)
Wat zou ik graag al die dingen van je willen zien.
Jij bent nu vast aan het genieten bij al die mooie bloemetjes. Ik weet dat je goed bent opgevangen boven en dat er lieve mensen voor jou zorgen. Liever toch had mama dit voor jou gedaan. 

Ooit zullen we weer samen zijn. Dan mag jij mama de weg wijzen. 

💋 Mama 

Love You

Bijzonder weetje

4 januari:

• De datum van vandaag, 4 januari, klinkt in het Chinees hetzelfde als ‘Ik zal mijn leven lang van jou houden