7 juni: Vlindercafe

Vandaag was het zover. Ik had getwijfeld of ik het wel wilde, maar ben toch gegaan. Het eerste Vlindercafe. Wat was het fijn om lotgenoten te ontmoeten en met elkaar te praten over onze kindjes. Na een welkomswoordje kwam actrice Ellemijn Veldhuijzen van Zanten.

Wat me vooral is hij gebleven is haar positiviteit. Zoek elke dag je geluksmomentje... Nou dat doe ik zeker... 

Na Ellemijn kwam ook nog Jentl van Woordkunsten aanbod. Ze legde kort uit hoe schrijven je kan helpen verwerken. 

Aan de hand van haar minicursus heb ik in een stukje geschreven:

Lieve Jolie, 

Je groeide in mijn buik. Ik mis je zo.

Ik mis je mooie gezichtje, je lange vingertjes, je kleine voetjes, jouw dichtbij mij...

Ik weet nog goed, de dag dat jouw leven stopte. Ik heb geschreeuwd en gehuild. Waarom had ik dit niet gemerkt....

Was je nog maar hier, dan....zou ik je knuffelen, je luiertje verschonen, heerlijk met je wandelen door het zonnetje

Sinds je hier niet meer bent,....is alles anders. We missen jou in ons leven. We hadden je zo graag willen zien opgroeien, flesjes willen geven, je troosten als je verdrietig was...

Ik zal je blijven noemen, lieve Jolie want iedereen mag weten dat jij in mij bestond. In mijn hart, altijd een plek voor jou. Mijn vlinderkind, ik schijf je nu dat ik altijd van je hou. 

Liefs Mama

Het was een erg waardevolle bijeenkomst. Opgeladen vol positieve energie ging ik weer naar huis...

5 juni: Butterfly Kisses

Vandaag 5 maanden terug werden we herenigd als gezin... Wat ons in deze mooie week te wachten stond wisten we toen nog niet....

Zomaar een mooi plaatje...

4 juni.... 5 maanden zonder jou...

5 maanden geleden mochten we kennis maken met ons kleine meisje.... Wat was je mooi, wat leek je veel op je grote zus... Dezelfde lange vingers en lange nageltjes....

Je wordt zo gemist lieverd... Niet alleen door papa en mama, maar door veel mensen om ons heen. Vooral je grote broer heeft het veel over jou. Hij wordt regelmatig 's avonds wakker en zegt dat je hem plaagt. Mama denkt dat je graag bij je broer wil zijn... Ik kan uren naar ze kijken als ze liggen te slapen. Ze stralen vaak rust uit en soms zie ik ook hun onrust....

Regelmatig word ik wakker en denk je te horen of ik word wakker en denk dat ik een flesje moet gaan klaarmaken. Vrijdagnacht was ik wakker na 2 heftige dagen vol emoties. Ik wilde je zo graag nog even vast houden en knuffelen. Het gemis is sinds de miskraam van vlindertje heftiger. Jullie kamertje is zo leeg.... Zo stil.... Je spulletjes liggen klaar, je bedje is opgedekt... Alles zo ongebruikt. 

Je grote zus is op kamp... Voor het eerst bij alle lieve mensen maar geen familie. Moet me inhouden om niet even te checken of het goed gaat. Zou ze al slapen, heeft ze het goed naar haar zin, wil ze niet even naar mama... Liefste ga ik haar halen, maar ik zal haar los moeten gaan laten. Dat vind ik alleen heel moeilijk. Altijd als de kinderen logeren vind ik het lastig. Ik ga graag voor ik ga slapen altijd nog even langs de kindjes. Even goed leggen en nog een kusje... 

Sinds het overlijden van mijn meisje ga ik zelfs 's nachts als ik wakker ben nog even langs de kindjes. Hun zijn mijn alles....

Komende dinsdag ga ik naar het Vlindercafe in Gouda. Ontmoeten van lotgenoten. Mensen die mij precies begrijpen. Veel van deze mensen bloggen ook. Met sommige heb ik ookal contact gehad via Facebook. Ik ben erg benieuwd naar deze ontmoetingen en hoop er nieuwe kracht uit te halen om weer even een stapje vooruit te kunnen....