Je wordt zo gemist lieverd... Niet alleen door papa en mama, maar door veel mensen om ons heen. Vooral je grote broer heeft het veel over jou. Hij wordt regelmatig 's avonds wakker en zegt dat je hem plaagt. Mama denkt dat je graag bij je broer wil zijn... Ik kan uren naar ze kijken als ze liggen te slapen. Ze stralen vaak rust uit en soms zie ik ook hun onrust....
Regelmatig word ik wakker en denk je te horen of ik word wakker en denk dat ik een flesje moet gaan klaarmaken. Vrijdagnacht was ik wakker na 2 heftige dagen vol emoties. Ik wilde je zo graag nog even vast houden en knuffelen. Het gemis is sinds de miskraam van vlindertje heftiger. Jullie kamertje is zo leeg.... Zo stil.... Je spulletjes liggen klaar, je bedje is opgedekt... Alles zo ongebruikt.
Je grote zus is op kamp... Voor het eerst bij alle lieve mensen maar geen familie. Moet me inhouden om niet even te checken of het goed gaat. Zou ze al slapen, heeft ze het goed naar haar zin, wil ze niet even naar mama... Liefste ga ik haar halen, maar ik zal haar los moeten gaan laten. Dat vind ik alleen heel moeilijk. Altijd als de kinderen logeren vind ik het lastig. Ik ga graag voor ik ga slapen altijd nog even langs de kindjes. Even goed leggen en nog een kusje...
Sinds het overlijden van mijn meisje ga ik zelfs 's nachts als ik wakker ben nog even langs de kindjes. Hun zijn mijn alles....
Komende dinsdag ga ik naar het Vlindercafe in Gouda. Ontmoeten van lotgenoten. Mensen die mij precies begrijpen. Veel van deze mensen bloggen ook. Met sommige heb ik ookal contact gehad via Facebook. Ik ben erg benieuwd naar deze ontmoetingen en hoop er nieuwe kracht uit te halen om weer even een stapje vooruit te kunnen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten