1 januari - 3 januari: zware dagen

De afgelopen dagen waren zwaar. Alles komt weer terug en wordt als een film afgespeeld.

Raf vraagt elke dag hoeveel nachtjes het nog is. Hij wil jouw feestje vieren.

1 januari zijn we lekker rustig opgestart. Daarna eerst even naar mijn ouders. Mijn zus hoopte dat ik al zwanger was. Dat had ik zelf ook zo gehoopt. Ik wilde 2016 afsluiten met een zwangerschap. Hopelijk wordt 2017 ons jaar. 

Daarna naar mijn schoonouders. Net als vorig jaar.... 

Maandag 2 januari de dag dat onze wereld even stil stond. Ik kan het me nog als de dag van gisteren herinneren. De pijn, het verdriet en ongeloof. Maar ook het schakelen naar de overlevingsstand. Vanaf die dag was ik sterk... heel af en toe valt mijn masker af. Dit is vooral op de stille momenten als ik in bed lig. Mijn hoofd fantaseerde dan over hoe het zou zijn geweest. Wat zou je al kunnen? Hoe zou je eruit zien? Wat voor karakter zou je gehad hebben? Zoveel vragen waar we nooit een antwoord op zullen krijgen....
Maudy was vorig jaar logeren en Raf mocht bij ons in bed logeren. Wat hebben we toen van hem genoten. Hij zorgt nog steeds voor de glimlach op ons gezicht. Maudy ook hoor, maar hij voelt mij precies aan.

Wat mis ik je toch meisje.... was je nog maar hier

Dinsdag 3 januari
's Morgens gezellig naar de verjaardag van een vriendinnetje geweest en samen de taarten versierd voor de verjaardag van Jolie. Het was fijn om zo ontspannen de dagen door te komen.
Ik hik tegen morgen aan en kan ook niet slapen. Als het 12 uur is zeg ik tegen Richard "Gefeliciteerd". Hij feliciteert mij ook en valt daarna  in slaap. Ik ben nog even wakker....