Wat liggen verdriet en geluksmomenten dicht bij elkaar. Vanmorgen voelde ik veel verdriet, maar vanmiddag was daar een geluksmomentje. Lekker lunchen met Richard en Maudy. Maudy genoot ervan. Ze heeft deze momentjes nodig. Even lekker nergens aan denken en niks dat moet. Afgelopen dinsdag hebben we een gesprek gehad met een rouwtherapeut. Hopelijk kan zij Maudy helpen om een stukje herkenning te geven in het proces waar ze inzit. Het is voor mij als haar mama zo moeilijk dat ik haar niet kan helpen. Ze ontwijkt ons met haar verdriet netzoals ik zelf ook mijn ouders ontwijk. Mijn moeder zei vanmorgen nog dat ik bij haar echt terrecht kan, maar dat vind ik lastig. Ze hebben zelf al zoveel verdriet...Niet alleen hebben ze hun kleindochter verloren, maar ook zien ze dat hun dochter zoveel verdriet heeft.
Onze eigen kinderen zien ook het verdriet van iedereen. Raf is graag bij oma. Soms vind ik dat best lastig, maar ik begrijp hem wel. Mama is verdrietig en dan moet hij weer mee naar Jolie. Bij oma kan hij lekker spelen en knuffelen. Zonder hem was ik de afgelopen weken niet door gekomen. Hij leert mij te genieten van alle kleine dingetjes, geeft me een knuffel als ik verdrietig ben en helpt me op te staan als ik even niet meer kan....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten