Capture
Your Grief – Day 3. What it felt like – "zaterdag 2 januari 2016, Toch maar de
verloskundige gebeld. Ik voelde Jolie al een dag niet meer bewegen. Het voelde
niet goed. Er was iets mis. De verloskundige kwam langs en we werden
doorgestuurd naar het ziekenhuis. In de auto zeggen we tegen elkaar dat het mis
is. De verloskundige stuurt ons niet niet alleen, maar rijdt achter ons aan.
Als de verloskundige van het ziekenhuis de echo maakt komt de bevestiging van
ons gevoel. Sorry, maar uw kindje is overleden…. Ik schreeuw “nee dit kan
niet”, we huilen en worden even alleen gelaten. Hoe kan dit gebeuren, we waren
er bijna… Dit was niet zoals we het in ons hoofd hadden." (stukje uit mijn
dagboek). De weken die volgen voel ik veel pijn. Deze pijn is niet te
beschrijven. Een gebroken hart doet zo zeer… De pijn verdwijnt
niet en komt zo nu en dan ineens om de hoek kijken. Een confrontatie en daar
zijn de tranen in mijn ogen. Vaak zijn ze niet zichtbaar voor andere. Ik ben
goed in het verbloemen, maar ze zijn er wel degelijk. We voelen ons sterk door
het geloof. We zijn enorm gedragen na het overlijden van Jolie. We zijn
gesterkte om Jolie het mooiste afscheid te geven en daarnaast door te gaan voor
onze andere kinderen. Maar de pijn in ons hart is en zal altijd ondragelijk blijven. Een stukje van onze harten leeft in de hemel. We zijn incompleet als gezin.... #captureyourgrief
#whathealsyou
#captureyourgrief2016
#captureyourgriefNL
#rouw #ditisbabysterfte
#stillborn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten