31 december 2016: oud en nieuw

Een jaar geleden schreef ik dat ons 2016 niet meer stuk kon. Nou iedereen weet inmiddels dat ons 2016 echt wel stuk kon... en hoe. We sluiten een moeilijk jaar af met veel diepte punten, maar zeker ook veel mooie momenten . De geboorte van Jolie heeft ons zoveel moois gebracht ook al heeft het ons hart gebroken. Vanavond sturen we een lichtje naar ons meisje... en ze mag genieten van de duizenden lichtjes op aarde. En over 4 nachtjes vieren we haar geboortedag. 💖

We gaan 2017 positief tegemoet. Het jaar waarin Raf naar de basisschool mag gaan... en we vast nog meer mooie hoogtepunten mogen gaan bereiken. 

Vandaag sluiten we jouw jaar af. We gaan  een nieuw jaar beginnen zonder jou om ons heen. Het is zwaar vandaag maar we proberen er het beste van te maken. Vanavond komen gezellig mijn ouders langs om met ons het nieuwe jaar in te luiden. Raf geniet van de avond en wij van hem. Ons kleine zonnestraaltje...

25 & 26 december: De kerstdagen

Dan breekt toch de dag aan die ik helemaal niet wil vieren. Eerste kerstdag...

De dag begonnen met een ontbijtje samen. We zijn allemaal kribbig. Kunnen weinig hebben deze morgen. Rond half 10 ga ik met de kinderen richting de kerk. Ik mag oppassen. Als ik binnen komt zitten er al 2 kindjes. Eén van de kindjes is op dezelfde dag als Jolie geboren. Confronterend maar ook erg fijn. Mama komt even langs en geeft mij een knuffel. We voelen allebei de pijn en het verdriet. Zonder woorden begrijpen we elkaar. 

Het is druk in de zaal, als de kerkdienst begint worden de kinderen rustiger. We spelen en lezen het kerstverhaal. Na het koekje eten gaan de grote kids weer lekker spelen en neem ik van de andere oppas het lieve mannetje over die op 4 januari 1 jaar mag worden. Als een cadeautje mag ik hem nu lekker even kroelen. Hij kruipt lekker tegen me aan... wat een momentje... 

Na de kerkdienst moet Richard opbouwen voor het kinderkerstfeest en besluit Maudy bij papa te blijven. Ik ga met Raf richting Jolie. Even kerst vieren bij mijn meisje. Richard belt dat hij klaar is en ook richting Jolie komt. Heerlijk toch als gezin even samen met kerst.

Trotse papa, mama, zus en broer...

De rest van de middag zijn we lekker thuis. We kijken samen een filmpje en spelen spelletjes. Na het eten gaan we richting de kerk voor het kinderkerstfeest. Een mooie dienst waarbij ik soms even moet slikken, maar ook enorm geniet van Maudy die straalt op het podium. 

De avond is verder rustig we houden elkaar vast en weten zonder woorden dat we het allebei zwaar hebben.

Tweede kerstdag starten we rustig op. Rond de middag gaan we richting het restaurant om kerst te vieren met mijn gezin. We hebben plezier en genieten. Als we later bij mijn ouders komen spelen de kids lekker samen en spelen we spelletjes. Richard is stil en afwezig. Als we naar huis gaan komt het hoge woord eruit. Hij voelt zich niet in zijn hum. Ik geef aan dat ik het gevoel ken, maar heb het weggestopt. Ik liet het verdriet vandaag niet toe. 

Kerstdagen met een dubbelrandje maar toch ook wel fijne dagen. 

Op naar de dagen die komen gaan.... 

30 december: een jaar geleden

Vorig jaar  woensdagmiddag half 1, een bezoekje aan de verloskundige samen met de kinderen. We luisteren naar ons kleine meisje en zeggen nog dat het nog wel een paar weken zal duren voor de kleine zich zal laten zien. Achteraf was dit de laatste keer dat we Jolie💖 hebben gehoord. Toen wisten we nog niet wat ons de komende dagen te wachten stond.... #herbeleven #1jaargeleden #missen

Deze foto is gemaakt op de avond van 30 december. Raf lag graag bij mij te kroelen en legde dan ook altijd zijn hand op mijn buik. 

Rond half 1 voel ik me benauwd. Ik beleef het moment van een jaar geleden. Wat was dit achteraf een belangrijke controle. Ik was moe en de kids waren druk, maar als dan het hartje klinkt kalmeren beide kids. Maudy mocht meehelpen en Raf was lekker aan het spelen. Raf ging vaker mee dus daar was het nieuwe er wel vanaf. Maudy ging eigenlijk nooit mee omdat ik meestal onder schooltijd moest. 

In de nacht van 30 op 31 december huilde Raf 's nachts. Hij schreeuwde met een noodkreet. Ik sjokte mijn bed uit en troostte Raf. Hij kalmeerde en ging weer lekker slapen. Achteraf is dit het moment geweest dat Jolie via Raf liet weten dat we iets aan de hand was. Helaas heb ik dit signaal toen niet opgepikt. Ik heb me dit lang kwalijk genomen, maar weet ook dat ik er eigenlijk niks aan kon doen. 

Terugblikken op een jaar voor diepte maar ook hoogte punten... 

donderdag 15 december: Kerst

Kerst.... altijd keek ik uit naar kerst. Dit jaar is het anders. Zoals ik al eerder schreef wilde ik geen kerst in huis, maar inmiddels is er ook kerst in ons huis gekomen. Ik kan er helaas niet om heen. Ook op mijn werk vieren we volop kerst. Het kost me erg veel energie om mijn masker op te zetten, maar het lukt me aardig. Ik merk wel dat mijn energie op is als ik thuis kom. Tot de kinderen naar bed gaan staat mijn masker op, daarna gaat mijn masker af en gaat mijn hoofd overuren maken. Hoe overleef ik deze kerstdagen. Ik ga zekere proberen te genieten van mijn gezin en lieve familie, maar wat missen wij een klein meisje dat zou moeten rond lopen in huis. Uitkijkend naar haar eerste verjaardag. In plaats daarvan zijn we in dubio hoe we Jolie haar dag willen vieren.

 

Dan zijn er nog de kerstkaarten. Hoe kan ik nu zeggen een gelukkig nieuwjaar. Dat heeft zoveel andere betekenis gekregen. Het jaar waarvan wij dachten die heel gelukkig zou worden, bleek toen al heel slecht te beginnen. Jolie overleed in de nacht van 30 op 31 december in mijn buik. 's Middags op 30 december mocht ik haar nog horen. Niet wetend wat er die nacht zou gaan gebeuren. Wat we allemaal hebben gedaan of gevoeld op 31 december weet ik niet meer. 1 januari bekroop mij een gevoel. Op visite bij familie voel ik je niet bewegen, maar ik durf nog niet te gaan bellen. Heel eerlijk heb ik daar toen ook helemaal niet bij stil gestaan.

Zaterdag 7 december: moeilijke tijden

zondag 4 december.... 11 maanden... Het jaar lijkt voorbij te vliegen. Je zou alweer 11 maanden zijn. 1 dag voor sinterklaas...

Ik wil schrijven, maar er komt eigenlijk niks uit mijn vingers. Wat wil ik op papier zetten. Mijn echte gevoelens.... Die zijn bijna niet te beschrijven. Zoveel pijn en verdriet.
Iedereen bereidt zich voor op de kerst. Ik zie overal kerstbomen verschijnen, maar ik heb totaal geen behoefte aan kerstbomen. Ik wil geen kerstvieren, geen oud en nieuw, geen eerste jaardag... Even alles vergeten alsof het niet is gebeurd.... Jou vergeten wil ik natuurlijk niet lieve Jolie. Jou wil ik in mijn armen sluiten.
Heel soms dan voel ik schopjes in mijn buik, dan voel ik me weer even zwanger en gelukkig. De laatste week kom ik weer veel op je kamertje. Ik ben er weken niet geweest. Nu sta ik aan je commode en duik even tussen je kleertjes. De zwitsal geur komt me tegemoet als ik de kast open doe. Zoveel mooie kleertjes die je nooit mocht dragen. Speciaal voor jou uitgezocht maar je mocht ze niet dragen.

Een brief aan jou geschreven....

Lieve Jolie,

338 dagen
48 weken
11 maanden

Zo oud zou je nu zijn. Je zou kunnen lopen, kletsen, knuffelen, je zus en broer vervelen ;-)
Wat zou ik graag al die dingen van je willen zien.
Jij bent nu vast aan het genieten bij al die mooie bloemetjes. Ik weet dat je goed bent opgevangen boven en dat er lieve mensen voor jou zorgen. Liever toch had mama dit voor jou gedaan. 

Ooit zullen we weer samen zijn. Dan mag jij mama de weg wijzen. 

💋 Mama 

Love You

Bijzonder weetje

4 januari:

• De datum van vandaag, 4 januari, klinkt in het Chinees hetzelfde als ‘Ik zal mijn leven lang van jou houden

woensdag 23 november: Off Day

Off Day....

Bah, ik heb spierpijn, hoofdpijn en geen zin vandaag. Ik wil het liefste mijn hoofd onder de dekens stoppen en de hele dag blijven liggen.
Helaas er staat een programma op mij te wachten en mijn 2 lieve schatjes. We moeten haasten om Maudy op tijd op school te krijgen. Daarna rij ik lekker even samen met Raf richting Jolie...
Samen steken we de kaarsen weer aan en maken haar plekje schoon. Raf roept al snel "Dag Jolie, tot de volgende keer". En er vliegt een kusje naar de lucht. Even is hij stil en zegt dan: "Ze ligt in de grond hé mama?". Ik word er stil van en zeg daarna: "Jolie woont in je hartje".... Samen zeggen we Jolie gedag en lopen weer richting de auto. Even een paar keer diep inademen, de frisse lucht geeft kracht....
Zomaar even een momentje samen bij Jolie. De kinderen genieten er altijd van. Ze missen hun zusje... De kids zijn er beide heel open in en praten veel over Jolie. Voor ons heel belangrijk dat ze dit ook altijd blijven doen en vooral mogen doen. Jolie hoort er bij, ondanks het taboe dat er nog steeds een beetje is, willen wij dat Jolie blijft leven in ons gezin.

Over 42 dagen is haar eerste jaardag... Dan is het alweer een jaar geleden dat we Jolie mochten knuffelen. In mijn hoofd heb ik de hele week al weer beleefd. Nog steeds ben ik sterk, maar mijn masker valt soms wel af.

De dag begon slecht, maar werd na de middag toch beter. Ik ben lekker samen met een vriendin naar de Efteling gegaan. Wat hebben de kids genoten van het schaatsen. Heerlijk even in de wereld van de wonderen. Lekker mijn gedachte laten gaan....

Off day mag, maar ik laat het zelf niet altijd toe.... Loop ik mezelf voorbij, laat ik mijn verdriet niet toe... Ik weet het niet. Misschien dat ik toch maar weer eens met iemand moet gaan praten.
Ik doe mijn best, maar het is niet makkelijk om steeds weer sterk te zijn en de kar te trekken....

Zaterdag 5 november: Kunst van Herinneren

Al de hele dag merk ik dat ik onrustig ben. Ik heb de hele week gewerkt dus  dacht dat het daaraan lag, maar als ik even naar Jolie rijd merk ik dat het helemaal niet lag aan het werken. Vanavond is het op de begraafplaats "De kunst van herinneren". Ik kijk er naar uit om naar Jolie haar plekje te gaan in het donker. Haar plekje is mooi gemaakt en de kaarsen zijn aan. Het raakt me dat er zoveel mensen bezig zijn op de begraafplaats om alles klaar te zetten. Op de terug weg zie ik de zon door de wolken komen. Het maakt me minder verdrietig. Nu besef ik dat ik onrustig ben omdat het vanavond weer een momentje is van herdenken.... 💖

Als we even na 18 uur op de begraafplaats aankomen is het al aardig druk. We gaan eerst even langs ons meisje. Wat is het pad er naar toe mooi. Het plekje van ons meisje springt eruit.
De kaarsen branden en de lichtjes die haar plekje nog mooier maken branden ook.
Maudy en Raf genieten ook zichtbaar van alle elementen die er zijn. Samen steken ze een kaarsje aan, leggen een boodschap in de vijver van herinnering en schrijven iets op de herinneringen muur. Als we na het rondje over de begraafplaats terug komen bij Jolie, zie ik dat ze een extra lichtje heeft gekregen van haar nichtje. Als we allemaal bij haar grafje staan en het liedje horen van 'Claudia de Breij - Mag ik dan bij jou' komen onze tranen. De kinderen worden meegenomen en daar staan we dan samen.... Twee trotse ouders...
We missen Jolie in ons leven. We willen voor haar zorgen, met haar knuffelen. We willen haar zien opgroeien net zoals we Maudy en Raf zien groeien.

Herinneren.... Het kan op zoveel manieren. Welke voor ons het beste is komen we vast wel achter. Voor nu is het haar levend houden in ons leven....

Maandag 31 oktober, Capture your grief, dag 31, Sunset Reflection

Capture your grief, dag 31, Sunset Reflection

De laatste dag van capture your grief, 31 dagen lang iets schrijven over een bepaald onderwerp. Het was fijn, maar soms ook moeilijk. Durf ik daadwerkelijk het achterste van mijn tong te laten zien of toch soms terughoudend om mensen niet te laten schrikken. Zitten mensen wel te wachten op mijn stukjes. Ik vond het wel erg fijn om zo mijn proces te beschrijven en soms momenten terug te halen. Het zijn geen makkelijke tijden, maar ik moet door. Ik moet er zijn voor mijn lieve kinderen. Zij hebben hun mama nodig. Ja, je vergeet jezelf daar regelmatig in, maar daar ben ik denk als mama geen uitzondering in. Ik heb geleerd dat ik beter voor mezelf moet gaan zorgen. Daar ga ik de komende tijd ook zeker aan werken. 

Afgelopen maand heb ik veel van lotgenoten gelezen. Ik heb geleerd en gezien dat iedereen rouwt op zijn eigen manier, maar dat er ook veel overeenkomsten zijn.

Dank je wel dat jullie mijn stukjes hebben gelezen en voor al jullie lieve berichtjes. Het doet mij goed dat zoveel mensen met ons meeleven… Jolie voor altijd in ons hart, ons gezin en onze gedachte….💖

#whathealsyou #captureyourgriefNL #captureyourgrief #captureyourgrief2016

Capture your grief dag 30, My promise to you

Capture your grief, dag 30, my promise to you, Lieve Jolie, ik beloof je dat ik je nooit zal vergeten, je bent en blijft ons derde kindje. Ik beloof dat ik altijd van je zal blijven houden. Ik beloof je dat ik door ga met leven voor 2... Ik beloof dat ik je blijf dragen mijn hele leven.... Ik beloof dat ik je zal beschermen. Ik beloof dat ik je zal blijven delen met de wereld. Ik beloof lieve Jolie dat ik je ga zoeken als mijn tijd daar is 😘 dan zal ik je vastpakken en nooit meer loslaten....💖

#captureyourgriefNL #captureyourgrief2016 #captureyourgrief #whathealsyou #mypromisetoyou

Capture your grief dag 27,28 & 29

Capture your grief, dag 27, family is forever

Jolie is voor altijd onderdeel van ons gezin en onze familie. Ze zal door de mensen die ons dierbaar zijn niet vergeten worden. Maar naast onze familie zijn er ook nog mijn lieve vriendinnen die altijd voor mij klaar staan en veel aan Jolie denken. Zonder al deze lieve mensen om ons heen zouden we het niet gered hebben de afgelopen periode.... family is forever 💕 #whathealsyou #captureyourgrief #captureyourgrief2016 #captureyourgriefNL #familyisforever

Capture your grief, dag 28, Self Compassion, 

Voor mezelf zorgen heb ik de eerste periode te weinig gedaan. Ik zorgde voor iedereen om me heen en vergat mezelf daarin te vaak. Nog steeds vind ik het lastig om goed voor mezelf te zorgen. De huisarts zei ooit tegen mij “Leerkrachten zorgen altijd voor een andere, want dat is waar ze voor geleerd hebben. Voor jezelf zorgen staat op de tweede plaats”. Dit klopt helemaal. Toch dwing ik mezelf steeds vaker om beter voor mezelf te zorgen. Ik durf eerder voor mezelf te kiezen dan voor Jolie haar overlijden. Ik zal dit wel vaker moeten doen….

 

Capture your grief, dag 29, Give away your love
Ik wil graag mijn positieve flow delen met andere. Het heeft ons zo geholpen de afgelopen periode dat ik dit graag met lotgenoten wil delen. Een aantal weken geleden overleed bij ons achter een kindje van 6 weken oud. Zomaar ineens waren deze ouders hun kindje kwijt. Ik had het hier heel moeilijk mee en wilde iets voor deze ouders doen. Ik heb toen een kaartje in de bus gedaan om hun veel kracht toe te wensen. Wij hebben zoveel steun gehad aan de kaartjes dat ik hun dit ook graag wilde laten ervaren. Het is fijn om andere lotgenoten op weg te helpen in de weg die ze moeten gaan als die zo bekend is voor jezelf. Wij zijn ook tegen dingen aangelopen en ik wil andere mensen daarvoor behoeden. 

 

 

woensdag 26 oktober, Jouw monumentje & dag 26 Capture your grief

Eindelijk is daar dan de dag dat jouw monumentje echt af is. We hebben er lang op moeten wachten, maar vandaag konden we eindelijk als gezin jouw monumentje afmaken. Wat voelde het goed om dit zelf te doen. Ik ben zo blij dat we hiervoor gekozen hebben. Met trots keken we toe hoe jouw grote broer en zus de steentjes goed legde. Samen als gezin bij jou zijn doet ons goed. Weer even samen zoals het eigenlijk hoort te zijn.
Vanavond schreef iemand dan nu eindelijk een stukje afsluiten. Ineens kwam het dicht bij. Het voelde ook echt even zo vandaag. Alsof ik nu weer vooruit mag gaan kijken. Jouw plekje is klaar, ik heb voor je gezorgd met alle liefde die ik in me heb. Ik heb gevochten voor jouw plekje. Het moest het mooiste plekje worden.... Dat is zeker gelukt.
En dan nu vooruit kijken... Het is moeilijk. Over 2 dagen ben ik jarig, zin om mijn verjaardag te vieren heb ik niet. Jij mist op het feestje....

Mijn vriendin omschreef het gisteren heel mooi. Je kunt nog wel genieten en gelukkig zijn, maar het gouden randje is er af. En dat is zeker zo. Alles is anders, wij zijn veranderd. De kerstdagen, oud en nieuw. Het raakt me niet meer zoals het altijd deed. Ik zie er tegenop. Het zal tijd nodig hebben, we geven ons er aan over en zien wel hoe het loopt. 

Capture your grief, Dag 26, What Heals You
Ik denk niet dat we ooit echt genezen worden van de pijn en het verlangen na het overlijden van onze kinderen, maar er zijn dingen die de dagen dragelijk maken, dingen die de dagen weer laten stralen en soms een beetje licht in de duisternis brengen.  Mijn vriendin zei gisteren heel mooi "het gouden randje is er af". Zo voelt het ook. Er is een stukje van jezelf kapot. Ik kan weer genieten en ben gelukkig, maar voel me nooit meer compleet. Het kost veel energie om elke dag op te staan en te genieten van de kleine dingen en er zijn ook zeer zeker dagen dat het even niet wil. Ik gun mezelf deze dagen ook. Ik moet mezelf deze ruimte geven om vervolgens weer vooruit te kunnen kijken. Dit alles ben ik verplicht aan mezelf, mijn lieve man en mijn lieve kinderen... 

Ik hoop dat wij nog een keer het geluk ervaren van een baby'tje, er. regenboogbaby zoals ze dat dan noemen. Ik denk dat dit kindje niet ons verdriet wegneemt, maar wel weer een stukje glans terug zal geven aan ons leven....

Dinsdag 25 oktober, Capture your grief, dag 24 & 25

Capture your grief, Dag 24, Consciously Becoming, 

Ik was een hele relaxte moeder. Was me bewust van gevaren, maar dacht altijd dat het wel goed zou komen. Na het overlijden van Jolie ben ik een echte waakhond geworden voor mijn kinderen. Ik ben zo bang dat hun iets overkomt en/of ik hun kwijt raak. Langzaam kan ik dit wel weer wat meer loslaten, maar dat heeft wel wat tijd gekost. Ik ben me er meer van bewust dat dingen niet vanzelfsprekend zijn. Het is bijzonder en een wonder dat we gezegend zijn met onze 2 kinderen hier op deze wereld en onze 2 vlindertjes in ons hart...... Die ons zoveel geleerd hebben hoe klein ze ook zijn. 

Capture your grief, dag 25, I am.... Ik wens een gezonde baby....

Ik herinner me nog precies hoe zacht je was; ik herinneren me dat ik tijdens mijn zwangerschap al merkte dat er iets niet goed was, maar dacht dat ik het mij verbeelden....

Ik kon niet geloven dat ik niet heb gevoeld dat het mis ging in mijn buik.....

Als ik het toch maar had gemerkt dat het mis ging was Jolie er misschien nog wel geweest.....

Ik ben voor altijd veranderd.....

#whathealsyou #captureyourgriefNL #captureyourgrief2016 #captureyourgrief

Zondag 23 oktober, Capture your grief, Dag 23, Sounds, Seasons & Scents

Capture your grief, Dag 23, Sounds, Seasons & Scents
Er zijn overal herinneringen aan mijn lieve meisje.
Muziek: twee kleine kleutertjes (mama's buik is dik), K3 Wanneer zie ik jou weer terug, Een parel in Gods hand, Blof - zo mooi, Westlife - I'll see you again
Seizoenen: Lente (de vlinders, de eerste zonnestralen na een donkere winter)
Geuren: Zwitsal.... In de kast van Jolie liggen haar kleertjes en daar tussen ligt een geurbuideltje zwitsal. Soms gaat de kast nog wel eens open en komt de heerlijke geur te voorschijn....

 

 

 

Zondag 23 oktober herinneringen 1 jaar geleden

Herinnering die een glimlach geven.... Wat had ons meisje een mooie hartslag.... 💖 Nooit horen huilen maar je hartje gelukkig wel gehoord 😍

Zaterdag 22 oktober, Capture your grief, dag 22, Pearls of Wisdom

Capture your grief, dag 22, Pearls of Wisdom ~ Ik kan heel makkelijk in een diepe put gaan zitten, maar dat doe ik niet. Ik verplicht mezelf opzoek te gaan naar iets positiefs op elke dag. Ik heb geleerd meer te genieten van de kleine dingen. Probeer het, het helpt je echt.... #captureyourgrief #captureyourgriefNL #captureyourgrief2016 #whathealsyou 

Vrijdag 21 oktober, Capture your grief, dag 21, Relationships

Capture your grief, dag 21, Relationships
Nieuwe vriendschappen zijn gekomen, vriendschappen zijn hechter geworden en vriendschappen zijn minder close geworden. Maar het allermooiste is mijn relatie met Richard is veel sterker geworden. Wij samen zijn sterk en kunnen alle stormen doorstaan... ❤️😘

Donderdag 20 oktober, Capture your grief, dag 20, Gratitude

Capture your grief, dag 20, Gratitude ~ 

Dankbaar dat ik elke morgen de kracht krijg om op te staan;

Dankbaar dat ik de kracht krijg om door te leven ondanks het grote verdriet dat in mij zit;

Dankbaar voor mijn gezin;

Dankbaar voor mijn lieve man;

Dankbaar voor alle steun die we mogen ontvangen;

Dankbaar dat ik mag praten over mijn meisje;

Dankbaar dat mensen ons vragen hoe het gaat;

Dankbaar dat ik mijn meisje Jolie heb mogen kennen; 

Dankbaar voor alle lieve reacties die ik krijg op de berichtjes van capture your grief; 

Dankbaar voor alle contacten met lotgenoten; 

Dankbaar..... Thank you 😘

#captureyourgrief #captureyourgriefNL #captureyourgrief2016 #whathealsyou #liefde #gratitude #dankbaar 

Woensdag 19 oktober, Capture your Grief, dag 19, Grief Rituals

Capture your grief, Dag 19, Grief Rituals
Rituelen in je verdriet doen wonderen voor je genezing schrijft CarlyMarie. Van haar komt dit mooie project. Ik heb al kennis met haar morgen maken via haar FB chats. Ze heeft zelf het nodige meegemaakt en toch helpt ze vele mensen met haar mooie project.
Even terug komende op de rituelen. Die moeten nog gemaakt worden denk ik. Ze geeft in de opdracht aan dat je misschien rituelen hebt op speciale datums of een jubileum. Dit komt er voor ons aan. Al vanaf het moment dat Jolie is overleden ben ik al bezig met haar eerste jaardag. Wat wil ik dan, wie wil ik daarbij hebben.... De eerste maanden deed de 4e van de maand mij van mijn stuk brengen, maar inmiddels leef je verder en verdwijnen de datums naar de achtergrond. Januari zal een bijzondere maand worden, maar hoe en welke rituelen we dan hebben nog geen idee.
Naast de rituelen helpt schrijven mij om mijn gevoelens los te laten en mezelf toe te laten mijn gedachten te ordenen. Alles even van mij afschrijven. De pijn voelen en het verdriet toelaten....
Nu ik mijn stukje nog even lees bedenk ik mijn ineens het ritueel van het  kusje gegeven in de wind. Als we bij Jolie aankomen begroeten we haar en als we weggaan blazen we standaard een kusje in de wind. Ik kijk dan even naar boven en zie altijd wel een klein zonnestaaltje. Voor mij een teken dat ze onze kusje heeft ontvangen.
#captureyourgrief #captureyourgrief2016 #captureyourgriefNL #whathealsyou

Dinsdag 18 oktober, Capture Your Grief, dag 18, Healing Therapies

Capture your grief, dag 18, Healing Therapies

Er zijn verschillende dingen die helpen. Wat mij vooral helpt is het schrijven. In het begin dagelijks en nu eigenlijk wanneer het goed voelt. Daarnaast helpt het om een goede huilbui te accepteren. Laat de tranen maar komen. Het lucht echt op. En dan de belangrijkste misschien wel proberen te genieten van de kleine dingen in mijn leven (een zonnestraal, de sterrenhemel, de maan, de glimlach van mijn 2 lieve schatjes). Be positieve... ondanks alles... als je negatieve gedachtes toelaat kom je niet verder.... #captureyourgrief #captureyourgrief2016 #captureyourgriefNL #whathealsyou

Maandag 17 oktober, Capture your grief, dag 14, 16 & 17

Capture your grief, dag 14, Beliefs + Spirituality
De dood van Jolie heeft mij zoveel meer gegeven. Mijn geloof is veel sterker geworden. Tuurlijk ben ik ook boos geweest op God. Waarom moest mijn kind gaan? Maar ik ben niet lang boos geweest. Toen onze predikant langskwam in de week dat Jolie bij ons was, stelde hij mij de vraag of ik boos was. Ik beantwoorde deze vraag met: “Nee, God heeft een bedoeling met Jolie haar overlijden en ooit zal het ons duidelijk worden”. Tuurlijk heb ik het daar nog steeds erg moeilijk mee, maar ik krijg de kracht om het verdriet te dragen. Als vooruitkijken je bang maakt, En achterom kijken je pijn doet, Kijk dan omhoog God zal je helpen.
#captureyourgrief #captureyourgrief2016 #captureyourgriefNL #whathealsyou #rouw #beliefsspirituality

Capture your grief, dag 16,Full moon retreat
Even een break in mijn reflectie op mijn rouwproces. Het project van capture your grief is erg fijn. Ik merkte alleen dat het me zwaar viel de laatste dagen om de opdrachten in te vullen. Het was fijn om even een dag tot rust te komen. Even ademen en genieten van mijn gezin, de duinen, de zon….
#captureyourgrief #captureyourgrief2016 #captureyourgriefNL #whathealsyou #rouw #fullmoonretreat

 Capture your grief, dag 17, Sacred Space

Ik heb verschillende plekjes waar ik graag ben om me even dichtbij Jolie te voelen. Het belangrijkste plekje is mijn hart. Ik neem haar overal mee naar toe…. De eerste weken zat ik erg veel op haar kamertje. Het kamertje is nog steeds zoals het voor haar klaar stond, maar stiekem schuif ik er wel eens wat spullen op. Naast haar kamertje is ze ook beneden aanwezig. Vanaf de eerste dag staat haar foto op de kast met een kaarsje. Naast al deze plekjes hebben we natuurlijk ook nog haar grafje. In het begin had ik er niks mee. Na een paar weken was  ik er bijna dagelijks en nu ongeveer 3 keer per week. Het gaat op en neer. Het is het enige plekje dat ik met liefde kan verzorgen voor haar… Jolie had een eigen knuffeltje. Maudy en ik hebben deze ook. Voor ons beide een erg belangrijk knuffeltje. Het biedt troost als we verdrietig zijn…
#captureyourgrief #captureyourgrief2016 #captureyourgriefNL #whathealsyou #rouw #sacredspace

 

donderdag 13 oktober, Capture your grief, dag 13, Dear World

Capture your grief, dag 13, Dear World

Mijn diepe gevoelens deel ik eigenlijk nooit. Weinig mensen zien mijn echte verdriet en pijn. Ik bescherm liever de mensen om mij heen. Het verdriet en de pijn van het verliezen van je kind is namelijk zwaar, heel zwaar. Ik mis voor altijd een stukje van mezelf. Mijn hart is gebroken... Ja, ik lach... Ja, ik leef door. Ik moet wel. Mijn gezin heeft mij nodig. Jolie zou dit willen. Het is moeilijk en ik vergeet soms echt mezelf, maar Jolie haar dood mag niet voor niks zijn geweest. Ik moet voor 2 leven. En met de kracht die ik van haar mag ontvangen lukt mij dit ook..... Lieve Jolie, je bent voor altijd een stukje van mij.... 💖

woensdag 12 oktober, capture your grief, dag 12, Lemons and Lemonade

Capture your grief, dag 12, Lemons and Lemonade
Er zijn goede dingen gekomen na het overlijden van Jolie, maar waarom moest dit dan eerst gebeuren voor ik deze dingen zag. Waarom is de prijs soms zo hoog? Ik ben blij met de dingen die ons nu gebeuren, maar zou er alles voor over hebben om Jolie nu in mijn armen te hebben.
# Captureyourgrief #CaptureyourgriefNL #Captureyourgrief2016 #whathealsyou #rouw

dinsdag 11 oktober, Capture your grief, Dag 11 ~ Creative Heartwork

Capture your grief, 

Dag 11 ~ Creative Heartwork

Jolie heeft meerdere plekjes gekregen van ons. Ze heeft vanaf de dag dat ze is begraven een mooi plekje bij ons op de kast. Daar staat haar foto en brand vaak een kaarsje. Van mijn zus en mijn broer hebben we een heel mooi aandenken mogen ontvangen aan onze kinderen. We zijn hun ontzettend dankbaar voor dit mooie gebaar. Dit hangt ook bij haar plekje. Naast haar plekje op de kast heeft Jolie ook in de tuin een plekje gekregen. Een mooi beeldje van een meisje met een vlindertje. En dan natuurlijk haar eigen plekje op de begraafplaats. We komen er graag.  Er brandt altijd een kaars bij haar plekje. Zo is het nooit donker bij haar plekje.....

 

maandag 10 oktober, Capture your grief, dag 10, Symbols + Signs

Capture your grief, dag 10, Symbols + Signs

Gedicht voor mijn meisje Jolie…

Een vlinder vliegt vluchtig over het gras, Zij is wat verdrietig, omdat zij ooit een mensje was. Zij is bedroefd en haar hartje doet pijn, Zij heeft maar 1 wens, en dat is bij haar papa, mama, broertje en zusje zijn. Zij vliegt naar een huisje, ver van het veld,  daar wonen haar papa, mama, broertje en zusje is haar verteld.  Ze kijkt door het raampje, ineens wordt ze blij. Niet meer opgesloten in haar eigen verdriet, maar eindelijk vrij. Zij keek door het raampje, en zag wat ze wilde weten. Haar papa, mama, broertje en zusje hielden zielsveel van haar en ze zouden haar nooit vergeten.  Dan vliegt het vlindertje terug over het gras. Trots en sterk, omdat zij ooit een mensje was.

(gedicht voorgelezen tijdens het afscheid van Jolie).

 

 

zondag 9 oktober, capture your grief, dag 9, SURRENDER + EMBRACE

Capture your grief, dag 9, SURRENDER + EMBRACE

Overgeven aan mijn verdriet vond ik in het begin heel moeilijk. Ik zorgde voor iedereen... en vergat daarbij mezelf. Na het verlies van ons vlindertje in mei ben ik snel weer aan het werk gegaan. Ik dacht het wel aan te kunnen. Ik heb 2 maanden op mijn tenen gelopen. Het was overleven tot de vakantie. In de vakantie kon ik pas echt alles los laten en mijn eigen verdriet omarmen. Onze maatschappelijk werker had mij hier ook op gewezen. Het was tijd om naar mezelf te gaan kijken en niet meer te zorgen voor andere.
Nog steeds zien niet veel mensen mijn verdriet en houd ik me vaak groot. Toch zijn de tranen er wel. Soms voor ik ga slapen, of tijdens het maken van het fotoboek van Jolie of bij het luisteren van bepaalde nummers. Als dan ik alleen ben komen de tranen..... Overgeven en omarmen... Het kost tijd, maar langzaam krijgt het een plekje....
#captureyourgrief #captureyourgriefNL #captureyourgrief2016 #whathealsyou #rouw #awarenessmonth

 

 

 

Zaterdag 8 oktober, capture your grief, dag 8, Beautiful Mysteries

Capture your grief, dag 8, Beautiful mysteries ~ 9 maanden later, hoe zou je er nu uitzien. Je zou lijken op je grote zus dat weet ik zeker. Mooie lange vingers, een knap koppie, mooie grote ogen en lekker eigenwijs. Je kon vast al een beetje rond stappen in de kamer en niks zou dus meer veilig zijn voor jou. 

Soms dwalen mijn gedachte af naar hoe het nu zou moeten zijn. Zou het druk zijn met 3 kinderen in huis? Hoe zou het bedritueel zijn met jou erbij? Soms lijkt het zo onwerkelijk wat er allemaal is gebeurd in de ene week dat je bij ons was. Maar 1 ding weet ik zeker. Je liet een hele mooie herinnering na.... Gedachtes......'Beautiful Mysteries' in je hoofd 💕

Vrijdag 7 oktober, capture your grief, dag 7 Myths

Capture your grief, dag 7 Myths ~ er zijn veel beelden die voor ons belangrijk zijn. Bij het afscheid van Jolie altijd even een kusje in de wind. Ons vast ritueel. Altijd ook even een knipoog, want ik weet zeker dat ze van boven op ons let. 

En dan de vlinders.... Vlinders zijn voor mij een teken dat ze altijd even in de buurt wil zijn. Een paar weken geleden zat er een vlinder op de raamkozijn. Ik probeerde haar de wijde wereld in de sturen, maar ze vloog naar binnen. Later zat ze weer op het raam. Alsof ze wilde zeggen "ik wil bij jullie blijven". Vanavond een mooie tekst gekregen waarin hij sprak over een witte vlinder met 2 zwarte stippen. Een paar weken geleden heb ik een foto gemaakt van een mooie witte vlinder met 2 zwarte stippen. Toeval? Ik denk het niet.... Ze zal altijd een teken geven. Ik sta er voor open om dat teken te ontvangen #captureyourgrief #captureyourgrief2016 #captureyourgriefNL #rouw #vlinders #whathealsyou

Stukje van een goede vriend.

Hij schreef dit stuk na mijn stukje van dag 5. Geschreven vanuit mij:

Iedereen kent dat gevoel wel. Het heeft net geregend de lucht is donker grijs en de wolkenlaag boven je word gebroken door een machtige straal van zonlicht. Een prachtig beeld. Elke keer weer een glimlach op mij gezicht. Even is mijn gevoel van verdriet en gemis weg. Wat als.... Wat als.. Het spookt zo vaak door mijn hoofd. De zon moet plaats maken voor weer een plensbui. Je hoort het tikken op het raam. Soms heb ik dat gevoel dat ik net zo hard wil huilen als het nu regend. Maar dat kan niet altijd. De gedachten aan de zojuist verdwenen zonnestraal laten mij tranen verdwijnen en geven weer moed om door te gaan. De regen stopt de kinderen willen naar buiten als wederom mijn wang verwarmt word door de zon ben jij daar helemaal wit met 2 mooie zwarte stippen op je vleugels. De vlinder laat zich voeren door de wind niks mooier dan het dartelen van je vleugels in de wind. Die warme bries geeft rust en warmte. Warmte die me kracht geeft om door te gaan.

Donderdag 6 oktober, capture your grief dag 6, Empathie

Capture your grief, dag 6, Empathy, Ik ben gezegd met lieve mensen om mij heen die mij kunnen uitlezen zonder dat ik iets zeg 😘

Woensdag 5 oktober, Dag 5, Capture your grief, The unspoken

Dag 5, Capture your grief, the Unspoken‘

Een lastige… Wij delen veel van ons verdriet en onze rouw periode. Toch vind ik het soms nog wel eens lastig. Het schrijven helpt mij in mijn verwerking, maar toch blijft het  praten over je overleden dochter een taboe. Mensen vinden het lastig, weten niet goed wat ze moeten zeggen. Door de reactie van mensen houd ik me vaak in. Ik wil mensen ook weer niet confronteren. Toch praat ik graag over mijn dochter. Ze mag leven in onze woorden en harten.
De ‘Unspoken’  vertegenwoordigt alle onuitgesproken woorden die mijn dochter nooit zal krijgen om te spreken. Nooit zal ik haar mama horen zeggen of horen huilen.
Mijn wereld met Jolie:
De zon zie ik als glimlach van Jolie “Mama je doet het goed”
De regen zie ik als tranen van Jolie “Mama ik mis jullie zo”
De vlinder zie ik als teken van Jolie “Mama ik zal er altijd zijn”
De wind zie ik als een knuffel van Jolie “Mama ik ben er”
#captureyourgrief #captureyourgriefNL  #captureyourgrief2016 #whathealsyou