Vrijdag 5 februari: Berichtje van papa....

Vrijdag avond. Wat een week was het. Deze week weer een beetje begonnen met werken. Heel erg tegen op gekeken. Begin van de week was zwaar. Maar mijn collega's hebben me door de week heen geholpen. Vanmiddag was het kaarsje helaas op. De energie was er niet meer. Na een lekker avond op de bang komen mama en ik bij je zus. Ze heeft naar je kaartje liggen kijken. Mijn hart breekt. Jojanneke leest even later een mooi gedicht en weer word ik geraakt. Om het dan compleet te maken komt als alle lichten van Marco Borsato op tv. Even een aan een schakelingen van momenten en emotie. Jolie, we missen je onwijs. Slaap lekker en tot morgen.💋

Het gedicht, vandaag gekregen van een lotgenoot...

Ik ben een baby

perfect gevormd in mijn moeders schoot 

door de liefde van mijn ouders 

ben ik ontstaan 

maar ik ben geboren, heel stil

ik heb niet geademd

ik heb niet bewogen

maar ik ben een baby

ik was hier, ik ben echt

laat niemand zeggen

dat ik er nooit was

mama, je schoot heeft mij niet kunnen dragen

ik hield van jou vanaf het eerste ogenblik

ik heb je hartslag gehoord van heel dichtbij

jij hield van mij vanaf dat vederlicht gevoel 

die harteklop van mij

ik ben je kind, je droom, je wens

en dit beloof ik jou

eens zal je mij vinden

en in je armen nemen

je zal me herkennen

jouw liefde reikt hemelhoog

en onze band is voor altijd