Vanmorgen tijdens de rit naar het zwembad kwam de gedacht in mij dat mijn leven weer verder gaat. Ineens voelde ik me schuldig. Schuldig richting Jolie. Hoe kon ik nou toch gewoon doorgaan met mijn leven, ik moet toch stil staan bij haar. Gelukkig kon ik deze gedachte omzetten in mijn hoofd. Tuurlijk zou Jolie willen dat we ons leven weer gingen oppakken. Ze zal er altijd bij zijn in ons hart. En soms even stil blijven staat mag best....
Richard zou vandaag mee gaan met de musicalgroep. Rond 4 uur zou Richard weggaan en pas rond half 11 weer terug zijn. De angst greep om me heen. Zo lang alleen zijn zag ik nog niet zitten. Natuurlijk had ik de kinderen om me heen, maar sinds het overlijden van Jolie zijn we eigenlijk altijd samen. Ik besloot om samen met de kinderen gezellig mee te gaan naar de musical. Even onder andere mensen zijn en genieten van de musical Wereldnieuws.
Genoten heb ik en de kinderen ook. Wel keek ik met andere ogen naar de musical. Vooral het liedje 'Balade van de tuin' raakt mij elke keer weer.
Op een dag, op een dag
Zal de aarde weer een tuin zijn
Waar het goed is om te wonen
En de dood zal niet meer zijn....
Wat verlangen wij naar die dag. Als gezin samen zijn in die mooie tuin.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten